Prezydent Donald Trump i prezydent RPA Cyril Ramaphosa starli się podczas spotkania w Białym Domu w środę, a Trump przedstawił, jak powiedział, dowody przemocy i systematycznego atakowania białych farmerów, oskarżenie, które Ramaphosa odrzucił.
Napięta wymiana zdań miała miejsce, gdy rosły napięcia dyplomatyczne w związku z oskarżeniami, że RPA dyskryminowała białych farmerów, brała udział w „białym ludobójstwie” i zacieśniła więzi z Hamasem i Iranem.
Niedługo po objęciu urzędu Trump zawiesił wszelką amerykańską pomoc zagraniczną dla RPA. W rozporządzeniu wykonawczym z 7 lutego prezydent powołał się na obawy dotyczące „działań podsycających nieproporcjonalną przemoc wobec rasowo nieuprzywilejowanych właścicieli ziemskich”, a także na „agresywne stanowisko Południowej Afryki wobec Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników.
Stwierdził również, że biali farmerzy, w tym Afrykanerzy – Południowoafrykańczycy pochodzenia holenderskiego – byli prześladowani i poddawani brutalności, przemocy i konfiskatom ziemi.
„Są zabijani. I tak się składa, że są biali, a większość z nich to farmerzy”
– powiedział Trump Ramaphosie:
„Mamy tysiące takich ludzi, którzy chcą emigrować do naszego kraju”
Aby poprzeć swoje oświadczenie, Trump poprosił personel Białego Domu o odtworzenie nagrania przemówienia Juliusa Malemy, lidera Economic Freedom Fighters (EFF) — partii komunistycznej i czwartej co do wielkości partii politycznej w Republice Południowej Afryki. Malema był wcześniej członkiem Afrykańskiego Kongresu Narodowego, zanim odłączył się, aby utworzyć EFF po przedłużającym się sporze z byłym prezydentem Jacobem Zumą.
W nagraniu wideo z Białego Domu Malema powiedział, że mieszkańcy RPA mogą zajmować ziemię bez zgody rządu, a w innej scenie Malema otwarcie wzywa do zabijania rolników na wiecu EFF, co spotkało się z aplauzem.
Trump wręczył również Ramaphosie stos nowych artykułów o białych rolnikach zabitych w RPA.
Według raportu Statistics South Africa’s 2023 Migration Profile Report (pdf) w 2020 r. Australia miała drugą co do wielkości liczbę południowoafrykańskich ekspatriantów na świecie, z liczbą 199 960 osób, po Wielkiej Brytanii, która miała 247 336 osób.
Stany Zjednoczone były trzecim najpopularniejszym kierunkiem, z liczbą 117 321 południowoafrykańskich ekspatriantów, a następnie Nowa Zelandia (73 846) i Kanada (48 093).
W ciągu 20 lat między 2000 a 2020 r. nastąpił gwałtowny wzrost emigracji, a liczba południowoafrykańskich emigrantów mieszkających za granicą wzrosła prawie dwukrotnie z 501 600 do 914 901.
