Komisarz UE znany z oczerniania Węgier i promowania 6 milionów migrantów dla UE jest teraz poddawany śledztwu pod kątem swojej potencjalnej roli w skandalu korupcyjnym „Katargate”, który wstrząsnął UE.
Wiele wskazuje na to, że śledztwo w sprawie przekupstwa Katargate, które wstrząsnęło Parlamentem Europejskim, teraz dociera do Komisji Europejskiej i w zależności od tego, kto zostanie uwikłany w skandal, wyniki śledztwa mogą być katastrofalne dla liberalnej lewicy rządzącej w Brukseli.
Nagle posłowie do PE, podejrzane organizacje pozarządowe i różne lewicowe sieci stają w obliczu lustracji, do której są całkowicie nieprzyzwyczajene, a która to lustracja obejmuje obecnie byłego komisarza UE Dimitrisa Avramopoulosa.
W lutym 2017 r. Avramopoulos podkreślał, że w nadchodzących latach UE-27 będzie potrzebować 6 mln dodatkowych imigrantów oraz że UE otworzy biura imigracyjne we wszystkich krajach południowego wybrzeża Morza Śródziemnego i w Afryce Zachodniej w celu legalizowania nielegalnej imigracji.
Avramopoulos, który wygłosił te uwagi podczas wydarzenia na Uniwersytecie Genewskim, nie był zwykłym komisarzem w czasie, gdy wzywał do przybycia do Europy 6 milionów dodatkowych migrantów, ale komisarzem odpowiedzialnym za imigrację, co oznacza, że miał decydujący głos w sprawie kierunku, w jakim UE podjęła kwestię imigracyjną.
Ten sam były komisarz jest obecnie poszukiwany za jego potencjalną rolę w ostatnim skandalu UE, w którym co najmniej 1,5 miliona euro łapówek z Kataru i Maroka znaleziono w walizkach i papierowych torbach lewicowych urzędników UE, w tym greckiej eurodeputowanej Evy Kaili, która wcześniej była wiceprzewodniczącą Parlamentu Europejskiego, a teraz oczekuje na proces.
W świetle trwającego skandalu korupcyjnego istnieją również poważne obawy, że Avramopoulos mógł mieć motyw finansowy, aby lobbować za 6 milionami migrantów w Europie.
Jeden z dwóch krajów, które rzekomo sponsorowały ten program korupcyjny, jest znanym państwowym sponsorem islamizmu, a deklarowaną strategią islamistów narzucania swojej wiary Europie jest zachęcanie muzułmanów do masowej emigracji do Europy. Jednocześnie, biorąc pod uwagę wszystko, co Avramopoulos powiedział, napisał i zrobił, kiedy był komisarzem europejskim ds. migracji, spraw wewnętrznych i obywatelstwa w Komisji Junckera, pojawiają się spekulacje, że Katar i inni państwowi sponsorzy islamizmu od dawna wywierają wpływ poprzez korumpowanie członków instytucji UE.
Według informacji podanych do wiadomości publicznej, Avramopoulos został powołany do „Zarządu Honorowego” organizacji Fight Impunity, organizacji pozarządowej założonej przez byłego europosła Piera Antonio Panzeriego z Włoch, który jest w centrum afery korupcyjnej. Oczywiste jest również, że Avramopoulos uzyskał zielone światło obecnej komisji na tę nominację i że jako członek zarządu organizacji “Walka z Brakiem Praworządności” spotkał się kilka razy z obecnymi komisarzami przed końcem dwuletniego okresu, w którym miał być zakaz uczestniczenia w spotkaniach w celu rozmów politycznych lub lobbingu.
Wewnętrzne dochodzenie zostało teraz wszczęte w sprawie spotkań byłego komisarza jako członka zarządu Fight Impunity, organizacji pozarządowej w centrum skandalu korupcyjnego „Qatargate”, gdzie rzekomo spotkał się z co najmniej dziewięcioma członkami komisji Von der Leyen.
Chociaż Avramopoulos był członkiem centroprawicowej partii Nowa Demokracja, która od 2019 r. rządzi Grecją pod rządami premiera Kyriakosa Mitsotakisa, stosując ostrzejsze podejście do imigracji, Avramopoulos pozostaje zdecydowanym orędownikiem masowej imigracji do Europy.
Jego apel o 6 milionów migrantów do Europy brzmiał bardzo podobnie do planu Sorosa, który często potępiał węgierski premier Viktor Orbán. Avramopoulos przyznał wówczas, że „nie możemy jednak wpuścić wszystkich”, ponieważ „podsycałoby to tylko ksenofobię, nacjonalizm i populizm”, ale później, w grudniu 2017 r., Avramopoulos opublikował artykuł wyjaśniający innym Europejczykom, że nielegalne „migranci są tutaj, by zostać”, że „nie możemy i nigdy nie będziemy w stanie powstrzymać migracji” i dlatego powinniśmy „zbiorowo zmienić nasz sposób myślenia”.
Obecnie wszczęto wewnętrzne dochodzenie w sprawie spotkań byłego komisarza z co najmniej dziewięcioma członkami obecnej komisji von der Leyen. Zgodnie z wewnętrznymi przepisami Komisji Europejskiej, po wygaśnięciu mandatu komisarza nie wolno mu nawiązywać kontaktów o charakterze politycznym ani lobbować z urzędującymi komisarzami.
Kadencja Avramopoulosa w Komisji Junckera zakończyła się w listopadzie 2019 roku i jako członek Rady Honorowej Panzeri w Fight Impunity powinien był powstrzymać się od spotkań z czynnymi komisarzami europejskimi co najmniej do końca listopada 2021 roku.
Jednak, jak ujawniła włoska gazeta La Stampa tuż przed Bożym Narodzeniem, Avramopoulos spotkał się w tym zakazanym okresie przynajmniej raz ze swoim rodakiem Margaritisem Schinasem, z drugą komisarz ds. imigracji Ylvą Johannson oraz z wiceprzewodniczącymi komisji Fransem Timmermansem (który był odpowiedzialny za kwestie praworządności w Komisji Junckera, a obecnie odpowiada za walkę UE z globalnym ociepleniem), Margrethe Vestager, Maros Sefcovic (odpowiedzialną za stosunki międzyinstytucjonalne) i Verą Jourovą (odpowiedzialna za „wartości” i „przejrzystość”), a także z komisarzami Mariyą Gabriel, Stellą Kyriakidou i Johannesem Hahnem, komisarzem ds. , korupcji, prawa LGBT oraz kwestii migracji pod rządami Viktora Orbána.
Nie trzeba dodawać, że członkowie Komisji Von der Leyen, z którymi spotkał się Avramopoulos, również mieli powstrzymać się od spotkań z Avramopoulosem w okresie dwóch lat po zakończeniu jego kadencji w Komisji Junckera.
Co gorsza, Fight Impunity, której Avramopoulos był członkiem w honorowej radzie, nie została zarejestrowana w unijnym rejestrze przejrzystości pomimo prowadzonej przez nią działalności lobbingowej, co powinno być kolejnym powodem, dla którego urzędujący komisarze UE nie mieli prawa spotykać się z Avramopoulosem, nawet po upływie wspomnianego dwuletniego okresu.
Jak można przeczytać na stronie internetowej Komisji Europejskiej, „rejestr przejrzystości jest bazą danych zawierającą listę organizacji, które próbują wpływać na proces stanowienia prawa i wdrażania polityki instytucji UE. Rejestr pokazuje, jakie interesy są realizowane, przez kogo iz jakimi budżetami. W ten sposób rejestr umożliwia kontrolę publiczną, dając obywatelom i innym grupom interesu możliwość śledzenia działań lobbystów. (…) Spotkania dotyczące kształtowania i wdrażania polityki w UE mogą odbywać się tylko wtedy, gdy przedstawiciele grup interesu są zarejestrowani w unijnym rejestrze służącym przejrzystości”.
